Snuifdoos in Meissentrant

oktober 2011

Het nemen van een snuifje is een cultuur die met grotere luxe is omringd dan het pijproken. Vooral in de achttiende eeuw ontstonden onwerkelijk chique voorwerpen voor dit gebruik. De talloze gouden dozen, al dan niet ingelegd met edelstenen zijn daarvan het beste voorbeeld. Deze doos behoort tot de categorie porseleindozen, die in de beste fabrieken in steeds veranderende stijlen werden gemaakt. Het porselein van deze vierkante doos vertoont een subtiel reliëfwerk waarin cartouches van veervormige bladeren een geruwd oppervlak scheiden van het gladde deel dat beschilderd moest worden. Gedeeltelijk is dit subtiele reliëf het schildervoorbeeld voor de decorateurs die de doos later kleur gaven. Langs de randen van de montage, die een scharnierend deksel mogelijk maken, zijn in paarse modekleur geschubde blaadjes aangegeven. De hoofdvoorstelling staat in de cartouche op het deksel en toont een man en een vrouw op een grondje. Wie goed naar deze doos kijkt, ziet al snel dat van de fijnheid van Meissen geen sprake kan zijn. Het schilderwerk mist de detaillering en is wat klodderig uitgevoerd. Ook het licht veranderde onderglazuur merkteken is niet kenmerkend Meissen waar ieder zwaardje uit het merk zijn eigen streepje heeft. Hier moeten de twee zwaarden hetzelfde gevest delen. Tenslotte is ook het porselein iets zwaarder van uitvoering en slordiger in het reliëfwerk. Neemt niet weg dat dit voorwerp een interessant voorbeeld is van een snuifdoos die overigens vooral voor de pronk dienst zal hebben gedaan.

Amsterdam Pipe Museum APM 20.870

Archief object van de maand