Molen, boerderij en berg

juni 2008

Toen tijdens de Eerste Wereldoorlog een rubberschaarste ontstond, raakten de Goudse pijpenfabrieken in de problemen. Hun succesvolle doorrokers werden met een caoutchouc steel verkocht maar door gebrek aan roeren liep men orders mis. In die periode werden de doorrokers veranderd en kregen een steel van klei. Een eenvoudige oplossing maar geen gelukkige. Het geglazuurde steeleind was niet comfortabel tussen de tanden, het was te glad en te hard. Niet verwonderlijk dat deze pijpen dus maar een korte periode geleverd zijn. Toen de oorlog voorbij was verdwenen ze even snel als ze gekomen waren. Deze pijp is daarvan zo'n voorbeeld maar het is ook nog een voorbeeld voor iets anders. Op de ketel laat het een schildering zien van een landschapje met molen, boerderij en hooiberg. Een plaatje meer voor de toerist dan voor de Nederlander en daarom nooit hoog aangeslagen. Dat is onterecht. Wie deze pijpen goed bekijkt, ziet hoe knap de schilders van dergelijke plaatjes waren. In een beperkte kleurenpalet en met een minimum aan lijnen suggereerden zij het complete landschap, in dit geval zelfs een winterlandschap. Van een plateelschilder vragen zij meer dan een beetje vakmanschap.

Amsterdam Pipe Museum APM 19.149

Archief object van de maand