Advertenties sigaren

In de tweede helft van de twintigste eeuw is de sigaar een kwaliteitsartikel bij uitstek geworden. De gematteerde bolknak en de senoritas maken plaats voor de wilde Havanna met flos of voor wie echt indruk wil maken, de Havana of op zijn minst de Cubaan. Die verschuiving zien we in de sigarenreclames overduidelijk terug. In warme tabakstinten wordt door talloze advertenties de sfeer van ultiem genieten uitgedragen.

Wie de kleurige reeks sigarenadvertenties bestudeert, ziet dat ontspanning in luxe vanuit de west of vanuit de oost gepropageerd wordt. Of het nou Dominicaanse bladeren zijn of het blad van de Javaanse Vorstenlanden lijkt in marketingtermen amper uit te maken, als het maar exotisch overkomt. Met lachende monden die een sigaar toucheren of vaardige handen die het edele ambacht uitbeelden wordt de lezer van het tijdschrift in de juiste sfeer gezogen. Opvallend dat bij deze advertenties de prijzen van  het product achterwege blijven, het ultieme genieten heeft kennelijk geen prijs.

Daar waar in de jaren zeventig en tachtig het bruin van het tabaksblad in de advertenties doorklinkt, worden de kleuren in de jaren negentig en later helderder en omzoomd door frisse tinten. Geleidelijk dringt ook een sfeer van lichte macho door, enkele merken pogen sigarenroken zelfs sexy te maken met zwoele dames.